Οι μνημονιακές υποχρεώσεις της χώρας έληξαν σε μεγάλο βαθμό το 2019. Τουλάχιστον όσον αφορά στους καταναγκασμούς που επέφεραν τα διαδοχικά Μνημόνια στην εργασία για περισσότερο από οκτώ χρόνια.
Η αναλαμπή του 2018 - 2019, με τη βελτίωση των εισοδημάτων των εργαζομένων, κυρίως των χαμηλόμισθων, που αργοσβήνει σήμερα μέσα στη δίνη της πανδημίας και της επιδημίας των "αναστολών συμβάσεων εργασίας", πιθανότατα θα συνεχίσει να αποτελεί σημείο αναφοράς και μεταμνημονιακή παρένθεση. Άλλωστε η εσπευσμένη "ριζοσπαστική (αντι)μεταρρύθμιση" στα εργασιακά, που έρχεται διά χειρός του κ. Χατζηδάκη -και με υποβολέα τον κ. Πισσαρίδη-, αποτελεί για την κυβέρνηση βασικό κεφάλαιο του Εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας «Ελλάδα 2.0», αλλά και προαπαιτούμενο για να κλείσει θετικά η δέκατη αξιολόγηση του Μαΐου.
Με το νομοσχέδιο οι κ. Μητσοτάκης και Χατζηδάκης προχωρούν σε έναν διπλό εκβιασμό, τον οποίο θα ζήλευαν ακόμα και οι δανειστές: επιχειρούν να εμφανίσουν τη δεκάωρη εργασία με απλήρωτες υπερωρίες ως προϋπόθεση για τη χρηματοδότηση της χώρας, αλλά και ως προαπαιτούμενο -όπως έλεγαν και οι δανειστές- για να κλείσει μια αξιολόγηση ρουτίνας.
Οι αποσπασματικές παρεμβάσεις του τέως υπουργού Εργασίας Γ. Βρούτση με ΠΝΠ (Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου) εν μέσω πανδημίας (απλήρωτες υπερωρίες, τσεκούρωμα αποδοχών δώρου Χριστουγέννων και Πάσχα) δίνουν τη θέση τους στην ακραία "ελαστικοποίηση" που θα εισαγάγει με το νομοσχέδιο ο Κωστής Χατζηδάκης απορρυθμίζοντας ταυτόχρονα πλήρως την αγορά εργασίας, που σήμερα είναι στη "διασωλήνωση".
Το νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας, που θα εισαχθεί στη Βουλή πιθανότατα τον Μάιο, βάζει "ταφόπλακα" στο οκτάωρο και τις συλλογικές συμβάσεις. Οι εργαζόμενοι θα εργάζονται υποχρεωτικά, επί έξι ή οκτώ μήνες, 10 ώρες αντί για 8, δίχως να αμείβονται υπερωριακά. Οι επιπλέον ώρες εργασίας θα συμψηφίζονται είτε με άδειες είτε με ρεπό είτε με λιγότερες ώρες εργασίας.
Οι εργαζόμενοι θα εργάζονται έως και 50 ώρες την εβδομάδα, ενώ το συγκεκριμένο πλαίσιο θα προωθηθεί με "ατομικές συμβάσεις εργασίας", δηλαδή με απευθείας συμφωνία του εργοδότη με τον εργαζόμενο.
Τηλεργασία χωρίς δικαίωμα αποσύνδεσης
Η πρακτική της τηλεργασίας, εδώ και 13 μήνες, έχει θεσμοθετήσει την απόλυτη ασυδοσία, κυρίως μεγάλων επιχειρήσεων, οι οποίες, ελλείψει ρυθμιστικών κανόνων, έχουν μετατρέψει τα σπίτια των εργαζομένων σε «εργασιακές γαλέρες»
Ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων κ. Χατζηδάκης ακολουθεί την «πεπατημένη», όπως και ο προκάτοχός του κ. Βρούτσης, παρατείνοντας συνεχώς τη δυνατότητα του εργοδότη να μετατρέπει μονομερώς μια σύμβαση εργασίας σε σύμβαση τηλεργασίας. Αυτή η πρακτική, εδώ και 13 μήνες, έχει θεσμοθετήσει την απόλυτη ασυδοσία κυρίως μεγάλων επιχειρήσεων, οι οποίες, ελλείψει ρυθμιστικών κανόνων, έχουν μετατρέψει τα σπίτια των εργαζομένων σε «εργασιακές γαλέρες».
Στο πλαίσιο των νέων ρυθμίσεων της τηλεργασίας θα προβλέπεται μεν διαβούλευση, αλλά και ελεύθερη, χωρίς περιορισμούς, συμφωνία μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων για τον τρόπο απασχόλησης και για την κατανομή του οκταώρου στη διάρκεια της ημέρας. Είναι αυτονόητο ότι οι επιχειρήσεις ξέρουν τον τρόπο να θέσουν τα κατάλληλα «διλήμματα» σε εργαζόμενους που θα αντιδράσουν στις μετατροπές των συμβάσεών τους.
Βασικό ζήτημα παραμένει η κατοχύρωση του «δικαιώματος στην αποσύνδεση». Μάλιστα, μόνο τυχαίο δεν φαίνεται να είναι το ότι πρόσφατα στην Ευρωβουλή οι ευρωβουλευτές της Ν.Δ. ψήφισαν τροπολογία που προέβλεπε το πάγωμα της κατοχύρωσης του δικαιώματος στην αποσύνδεση για τους τηλεργαζόμενους.
Ψήφισαν δηλαδή το «πάγωμα» του δικαιώματος του εργαζόμενου, που δουλεύει με τηλεργασία, να μπορεί να αποσυνδεθεί από τα ηλεκτρονικά μέσα, όπως υπολογιστές, λάπτοπ, κινητό, μετά την ολοκλήρωση του ωραρίου εργασίας του, χωρίς τον φόβο της απόλυσης ή της εργασιακής βίας!
Ζητήματα που παραμένουν αρρύθμιστα είναι η πρόβλεψη για επιβάρυνση του εργοδότη με το κόστος εξοπλισμού και λοιπών δαπανών (αναλώσιμα), που είναι παρεπόμενα της τηλεργασίας. Πρόσφατα μάλιστα υπήρξε απόλυση εργαζομένου με την αιτιολογία ότι δεν είχε εξασφαλίσει γρήγορη ταχύτητα σύνδεσης στο Internet ώστε να μπορεί να επικοινωνεί απρόσκοπτα με τη μητρική επιχείρηση.
Επίσης η κυβέρνηση ακόμα δεν έχει θεσπίσει ρύθμιση για την προστασία των προσωπικών δεδομένων των τηλεργαζομένων, για τον σεβασμό της οικογενειακής ζωής, για τη χρήση κάμερας, για επιδόματα άδειες κ.λπ., παρά το γεγονός ότι τυπικά το 50% των εργαζομένων της χώρας δουλεύει σε καθεστώς τηλεργασίας εδώ και αρκετούς μήνες.
Τέλος η πρωτοβουλία του υπουργείου Εργασίας να εισαγάγει στην αγορά εργασίας την ψηφιακή κάρτα εργασίας δημιουργεί εύλογα το ερώτημα γιατί δεν έχει εφαρμοστεί ο Νόμος 3996/2011, που προβλέπει τη χρήση της κάρτας εργασίας, σε ηλεκτρονικό ρολόι παρουσίας προσωπικού (δηλαδή την ηλεκτρονική κάρτα εργασίας), που ισχύει εδώ και μία δεκαετία.
Η κυβέρνηση, υπακούοντας σε εγχώρια και διεθνή εργοδοτικά λόμπυ, επέτρεψε την πλήρη απορρύθμιση των νέου τύπου, εξ αποστάσεως, εργασιακών σχέσεων. Αυτή η αργοπορία δημιούργησε τετελεσμένα εις βάρος του κόσμου της εργασίας που δύσκολα ανατρέπονται.
Η κυβέρνηση, υπακούοντας σε εγχώρια και διεθνή εργοδοτικά λόμπυ, επέτρεψε την πλήρη απορρύθμιση των νέου τύπου, εξ αποστάσεως, εργασιακών σχέσεων. Αυτή η αργοπορία δημιούργησε τετελεσμένα εις βάρος του κόσμου της εργασίας που δύσκολα ανατρέπονται.
ΑπάντησηΔιαγραφή