Οι σημερινές συνθήκες της κρίσης παρέχουν την ιδανική ευκαιρία στην κυβέρνηση να διορθώσει λάθη δεκαετιών, προωθώντας ταυτόχρονα και τον δυναμικό επανασχεδιασμό του ρόλου της ποντοπόρου ναυτιλίας στην αναπτυξιακή δυναμική της χώρας. Δυστυχώς η κρίση βρίσκει την χώρα χωρίς νέο αναπτυξιακό σχεδιασμό. Αναζητώντας όμως άμεσες λύσεις θα πρέπει να γίνει επί τέλους αποδεκτό στην πράξη πως η λέξη «εφοπλιστής» δεν είναι συνώνυμο με κάποιον «εξωτικό» μηχανισμό παραγωγής αμύθητου πλούτου.
Η ελληνική ναυτιλία ελέγχει σήμερα το 15% της παγκόσμιας χωρητικότητας διακινώντας ένα μεγάλο ποσοστό του παγκόσμιου εμπορίου και κατ΄επέκταση της παγκόσμιας ανάπτυξης. Ίσως είναι καιρός να αντιμετωπισθεί ως η αρχική κινητήριος δύναμη που θα συνεισφέρει στην προσπάθεια ανάταξης της οικονομίας. Ο χειρισμός των εφοπλιστών όμως απαιτεί ειδική προσέγγιση με προοπτική να γίνει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη εκμετάλλευση των δυνατοτήτων, έμμεσων και άμεσων, για την οικονομία. Η «ειδική προσέγγιση» εστιάζεται όχι στην παροχή προνομίων αλλά στα ειδικά ρίσκα που ο κλάδος αναλαμβάνει. Εξαιτίας την ιδιότυπης φύσης του, αυτός πρέπει να απομονωθεί από «πολιτικές προσεγγίσεις» εξαιτίας των αντανακλαστικών που αυτός δημιουργεί στο γενικότερο «λαικό αίσθημα».
Στην όποια προσέγγιση του θέματος χειρισμών της ποντοπόρου ναυτιλίας, δεν θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας το γεγονός ότι μεγάλος αριθμός εταιριών Ελληνικών συμφερόντων αποχώρησε και αποχωρεί από το City του Λονδίνου εξαιτίας την πρόθεσης της Βρετανικής κυβέρνησης να επιβάλλει φόρους που θα επηρέαζαν και τις εταιρίες αυτές. Ταυτόχρονα θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη το γεγονός ότι αρκετές εταιρίες (19) είναι εισηγμένες στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης και άλλες στο AIM του Λονδίνου. Κατά συνέπεια η ιδιομορφία των ναυτιλιακών εταιριών, καθώς και η διεθνής πρακτική της ιδιότυπης αντιμετώπισης του κλάδου, δημιούργησαν την αναγκαιότητα ειδικού χειρισμού του κλάδου.
Εκτιμώ, πως σε αντίθεση με άλλους κλάδους, πρέπει να δοθούν κίνητρα να λειτουργήσουν όσο το δυνατόν περισσότερες εταιρίες στην χώρα με στόχο την σταδιακή ενεργή και εκούσια συμμετοχή τους στην χάραξη της αναπτυξιακής στρατηγικής της οικονομίας. Υπάρχει βέβαια το γεγονός του ιδιότυπου εταιρικού καθεστώτος με σημαίες πλοίων και off shore εταιριών. Όμως, μέχρι να οριστικοποιηθεί διεθνώς η αντιμετώπιση των εταιριών αυτών πρέπει να υπάρξει συγκεκριμένη πολιτική για τις εταιρίες της ποντοπόρου ναυτιλίας.
Θεωρώ λάθος την υποβάθμιση του ΥΕΝ σε απλή Γραμματεία, καθώς λάθος είναι η μη επί της ουσίας αναμόρφωση, μέσα από διάλογο, του πλαισίου λειτουργίας των υπό ελληνική σημαία πλοίων. Το κόστος είναι δυσανάλογο σε σχέση με την διατήρηση άλλων σημαιών, λόγος για τον οποίο εν μέσω κρίσης τον τελευταίο χρόνο αποχώρησαν από την σημαία 150 πλοία, ενώ παρατηρείται μείωση των υπό κατασκευή πλοίων που δηλώνεται ότι θα υψώσουν της ελληνική σημαία. Στείρες πολιτικές υποβοηθούμενες από παραταξιακές οπισθοδρομήσεις οδήγησαν την ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος σε μαρασμό. Αντίστοιχες νοοτροπίες είναι δυνατόν να αφαιρέσουν ένα αναγκαίο αναπτυξιακό έρεισμα την στιγμή ακριβώς που είναι τόσο ανγκαίο.
Γενικώς ο κλάδος της ναυτιλίας απαιτεί ειδικό χειρισμό παρά το γεγονός ότι μπορεί αυτό να είναι «πολιτικά παρεξηγήσιμο». Ποτέ όμως κατά το παρελθόν δεν έγινε καμία ουσιαστική κίνηση πολιτικής προσέγγισης των επιχειρηματιών αυτών. Το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας (που κατά την άποψή μου πρέπει να επανιδρυθεί), πρέπει να παίζει αυτόν ακριβώς τον ρόλο. Του μεσολαβητή των αναγκών της ποντοπόρου και των αναγκών του κράτους. Ναυτιλία για λόγους πολιτικής δεν είναι η έγκριση αδειών σκοπιμότητας και επιδοτήσεων άγονων γραμμών. Διαδικασίες που κατά το παρελθόν έχουν προκαλέσει σκάνδαλα. Η ποντοπόρος ναυτιλία με όλους τους περί αυτήν τομείς πρέπει να ενταχθούν στο γενικότερο πλαίσιο οικονομικής στρατηγικής και ανάπτυξης. Άλλωστε οι «εφοπλιστές» σχετίζονται πλέον με διάφορες επιχειρηματικές δραστηριότητες και είναι αναγκαίος ένας ουσιαστικός συνδετικός και διαμεσολαβητικός κρίκος. Απαιτείται ουσιαστική ενεργοποίηση λοιπόν…
Περαίωση, αμνηστία καταθέσεων εξωτερικού και η αναζήτηση των εφοπλιστών
Πολύς λόγος γίνεται διαχρονικά για τον ρόλο που θα μπορούσαν να παίξουν οι Έλληνες εφοπλιστές στην στήριξη της οικονομίας. Λόγος γίνεται αλλά πράξη ουδεμία πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων οι οποίες μετουσιώνονται μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα. Ασφαλώς το περιβάλλον προώθησης επενδύσεων δεν είναι το ιδανικό. Αν δε λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι γενικώς η ποντοπόρος ναυτιλία έχει ιδιαιτερότητες που ελάχιστοι τις αντιλαμβάνονται, πολλοί όμως σπεύδουν εν μέσω κρίσης να χαρακτηρίσουν προνομιούχους τους εφοπλιστές, γίνεται αντιληπτός ο λόγος για τον οποίο ούτε η πρόσφατη αμνηστία καταθέσεων πέτυχε, ούτε υπάρχει διάθεση επενδύσεων από εκείνους που θα μπορούσαν να βοηθήσουν.
Κάποια στιγμή θα πρέπει οι Κυβερνήσεις να απεμπλακούν απο το κακώς νοούμενο αριστερό σύνδρομο και να αντιμετωπίσουν την πργαμγατικότητα. Όταν για παράδειγμα ο “έχων” δεν γνωρίζει τι “του ξημερώνει” απο πλευράς υποχρεώσεων και νομοθετημάτων, δεν θα πρέπει να απορούν οι εκάστοτε κυβερνητικοί παράγοντες για το γεγονός οτι και οι δύο μέχρι σήμερα απόπειρες αμνήστευσης καταθέσεων απέτυχαν, μηδενίζοντας στην ουσία την όποια δυνατότητα θετικών εισροών, με αποτέλεσμα να γίνεται λόγος για μία ποιό λογική προσέγγιση, η οποία με τη σειρά της …σίγουρα θα αποτύχει για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχει εμπιστοσύνη.
Εάν στις παραπάνω διαπιστώσεις προσθέσουμε και την “καινοτόμο” για τα διεθνή πρότυπα διαδικασία περαίωσης όπου όσοι “δηλώνουν” στην ουσία επιβαρρύνονται με την ασυνέπεια των φοροφυγάδων,γίνεται σαφές γιατί ουδείς πρόκειται να συνδράμει την χώρα εάν δεν πεισθεί ότι το σύστημα αποκτά ισονομία και ισοδικία. Σκεφθείτε για παράδειγμα εφοπλιστές που επένδυσαν το συνάλλαγμα που νομίμως έχουν την δυνατότητα να κυκλοφορούν εντός και εκτός της χώρας σε ακίνητα μέσω της πρακτικής των υπεράκτιων εταιριών. Ερχεται σήμερα η Κυβέρνηση, που δηλώνει αδυναμία είσπραξης βεβαιωμένων φόρων καταφεύγοντας στην περαίωση, να επιβάλλει ειδικό ετήσιο φόρο 15% στην αξία των ακινήτων που ανήκουν σε offshore εταιρίες ναυτιλιακών συμφερόντων, παγόνοντας έτσι την δυνατόητα επενδυτικής κινητικότητας απο την πλευρά αυτής της ομάδας επενδυτών.
To fast track στη διαδικασία επενδύσεων πρέπει να περιλαμβάνει όχι μόνον κυβερνητικές προσπάθεις προσέλκυσης ενδιαφέροντος άλλων χωρών αλλά κυρίως την υλοποίηση της διάθεσης σημαντικών επενδύσεων απο Ελληνες. Εφόσον υπάρχει το ενδιαφέρον θα πρέπει να γίνει αντιληπτό κάποια στιγμή απο το σύστημα και τον νομοθέτη ότι δεν πρέπει να εξοβελίζονται συγκεκριμένες ομάδες επιχειρηματικών συμφερόντων απλά επειδή η ιδιαιτερότητα της φύσης της εργασίας τους, δημιουργεί προυποθέσεις προνομιακών οικονοκικών διεξόδων. Η έξυπνη τακτική δεν είναι να τιμωρηθούν για τα προνόμια αυτά, αλλά να δημιουργηθούν οι προυποθέσεις να καρπωθεί η χώρα την επιχειρηματική τους κουλτούρα. Σε αντίθετη περίπτωση η ανάπτυξή της θα βασίζεται στους εκάστοτε “μπαταχτσίδες” που θα σπεύδουν να περαιώσουν, με λιγη δόση ευχής και μεγάλη δόση αναποτελεσματικότητας στο να προσελκύσει τους έχοντες καταθέσεις στο εξωτερικό να εμπιστευτούν τις κατά περιόδους εξαγγελίες.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου